Εγώ σκάλιζα τις μέρες
Έβαφα τα σύννεφα στον ουρανό
Ρύθμιζα τις θερμοκρασίες της πραγματικότητας
Και έστρωνα κόκκινα ευφάνταστα χαλιά να περπατήσεις
Κόλλαγα τις πολυκατοικίες
Την μία δίπλα στην άλλη
Με μεγάλη προσοχή
Και άφηνα χώρο για τα μικρά δρομάκια
Με κίτρινες λάμπες μου άρεσε να τα φωτίζω
Δέντρα φύτρωναν μέσα από την ψυχή της ασφάλτου
Έφεραν καρπούς και άνθη
Άγνωστους στις πόλη που μετοικίσαμε
Και χάριζαν εθιστικές μυρωδιές στους απαίδευτους
Έβαζα τις σκέψεις άτακτα να στέκονται στα πρεβάζια
Δίπλα από γλάστρες δυόσμου και υάκινθου
Οι κουρτίνες στα παράθυρα
πότε ελαφριές και αέρινες
Πότε βαριές και αγκυλωμένες
Για χάρη της ποικιλίας των συναισθημάτων
Έφτασε η ώρα,βράδιασε
Και αρχίζουν να ακούγονται οι πρώτες νότες
Τώρα εσύ πρέπει να τραγουδήσεις
Κοίτα τι όμορφα τα έφτιαξα όλα
Πουλιά να πετούν μέσα από το στόμα σου
Έπειτα γαντζώνονται στους ώμους μας
Και να σβήσουν επικά
Να κλείνεις τα μάτια
Να τραγουδάς
Να γέρνεις αργά το κεφάλι πίσω
Τα χέρια σου να χαιρετούν το ικρίωμα
Να τραγουδάς
Σιωπή παντού, γαλήνιο έρεβος
Να τραγουδάς
Για αυτό το λιτό γύρισμα του κεφαλιού
Θάνατος και έρωτας αγκαλιά
Να τραγουδάς
Το χαμόγελο όλων των γυναικών στα κλειστά σου μάτια
Να τραγουδάς
Τα δάχτυλα όλων των ανδρών,χαϊδεύουν το πρόσωπο σου
Να τραγουδάς
Μέλι και γάλα τρέχει ανάμεσα από τα δόντια σου
Κυλάει στον λαιμό
Πλημμυρίζει τον κόρφο σου
Κατατρέχει το στήθος σου
Να τραγουδάς
Μυστικά
να τραγουδάς
πολλά μυστικά.