...

...

Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2014

…στους καταιγισμούς



Δεν βαρέθηκες να έρχεσαι σαν καταιγίδα πάντα;
και αυτή η φωνή σου,
γιατί βρυχάται έτσι;
ξυπνάς τον κόσμο που κοιμάται στα ανοιχτά,
μεσοπέλαγα της μοναξιάς.
άσε τις αστραπές και το βροντοκόπημα
έχουμε ήδη μια συλλογή από φόβους.

Με μαστιγώνεις σαν βροχή
η υδρορροή στάζει μέσα στο σώμα μου
σχηματίζει ατέρμονες κόκκινες θάλασσες
σε δέχομαι αβίαστα
απεργούν απόψε οι μνήμες
το παρελθόν ετοιμάζει συλλαλητήριο στην άκρη της πόλης.

Με χάρτινη σχεδία κυλάω στα χαντάκια του δρόμου
σπουργίτια μου κρατούν συντροφιά
τρίζουν σαν παλιά κατάρτια τα οστά μου
και οι υπόνομοι με καλούν εντός τους
στο πανηγύρι των αστικών παραμυθιών
σαν διαγωνισμός φαιδρών και υπόδουλων.

Σήκω από το ιδρωμένο κρεβάτι
γδύσου με οργή (τελευταίος βιασμός)
άνοιξε την ομπρέλα μην τυχόν και βγάλει ήλιο
γίνε πάλι αποχαιρετισμός και αλφαβητάρι πνιγμένου.
Μην ξεχάσει να πάρεις τα σύννεφα μαζί σου.

Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2014

Εναλλακτικός Μυστικός Δείπνος


Ποίημα βασισμένο στον πίνακα "Μυστικός Δείπνος" του Θανάση Ραχούτη



Οι παλάμες σου μέσα στην τσέπη
Χάιδευαν τα τελευταία κέρματα
Είσαι σίγουρος για την τελευταία λέξη
Ανέβηκαν και σε πνιξαν τα ψέμματα

Πότε να αντέχεις και πότε να λυγάς
Με ένα καρβέλι στην μασχάλη
Κουράστηκες για τα χαμόγελα να πολεμάς
Αφήνεσαι στου ετοιμοθάνατου την κραιπάλη

Η ευτυχία στο βάρος της ζωής
Σε πειραγμένη πλάστιγγα σε βάλαν να ζυγίσεις
Ήπιες την σταγόνα της πηγής
Αποφάσισες ξανά εδώ να μην γυρίζεις

Κενός ο καθρέφτης χωρίς είδωλο
Φάντασμα στα δωμάτια βαδίζεις
Κοιτά ψηλά το βλέμμα σου το άδολο
Στους ανθρώπους πια έπαψες να ελπίζεις

Ο επίλογος γράφτηκε με το περίστροφο στο χέρι
Στον εναλλακτικοό δείπνο απέναντι στον Ιούδα
Ιδανικός αυτόχειρας η σήμανση αναφέρει
Χαιρέτα μας,φίλας μας και μια γλυκιά μελωδία τραγούδα

Τρίτη 25 Φεβρουαρίου 2014

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ




Εγώ σκάλιζα τις μέρες
Έβαφα τα σύννεφα στον ουρανό
Ρύθμιζα τις θερμοκρασίες της πραγματικότητας
Και έστρωνα κόκκινα ευφάνταστα  χαλιά να περπατήσεις

Κόλλαγα τις πολυκατοικίες 
Την μία δίπλα στην άλλη
Με μεγάλη προσοχή 
Και άφηνα χώρο για τα μικρά δρομάκια
Με κίτρινες λάμπες μου άρεσε να τα φωτίζω

Δέντρα φύτρωναν μέσα από την ψυχή της ασφάλτου
Έφεραν καρπούς και άνθη 
Άγνωστους στις πόλη που μετοικίσαμε 
Και χάριζαν εθιστικές μυρωδιές στους απαίδευτους

Έβαζα τις σκέψεις άτακτα να στέκονται στα πρεβάζια
Δίπλα από γλάστρες δυόσμου και υάκινθου
Οι κουρτίνες στα παράθυρα 
πότε ελαφριές και αέρινες
Πότε βαριές και αγκυλωμένες
Για χάρη της ποικιλίας των συναισθημάτων

Έφτασε η ώρα,βράδιασε
Και αρχίζουν να ακούγονται οι πρώτες νότες
Τώρα εσύ πρέπει να τραγουδήσεις
Κοίτα τι όμορφα τα έφτιαξα όλα
Πουλιά να πετούν μέσα από το στόμα σου
Έπειτα γαντζώνονται στους ώμους μας 
Και να σβήσουν επικά

Να κλείνεις τα μάτια
Να τραγουδάς
Να γέρνεις αργά το κεφάλι πίσω 
Τα  χέρια σου να χαιρετούν το ικρίωμα
Να τραγουδάς
Σιωπή παντού, γαλήνιο έρεβος
Να τραγουδάς
Για αυτό το λιτό γύρισμα του κεφαλιού 
Θάνατος και έρωτας αγκαλιά
Να τραγουδάς
Το χαμόγελο όλων των γυναικών στα κλειστά σου μάτια
Να τραγουδάς
Τα δάχτυλα όλων των ανδρών,χαϊδεύουν το πρόσωπο σου
Να τραγουδάς
Μέλι και γάλα τρέχει ανάμεσα από τα δόντια σου
Κυλάει στον λαιμό
Πλημμυρίζει τον κόρφο σου
Κατατρέχει το στήθος σου
Να τραγουδάς
Μυστικά 
να τραγουδάς
πολλά μυστικά.