Βόλτα

Σε έναν γέρο, γερό τσαγκάρη

Λιπόσαρκο από πείνα, από μέθη;

Άφησα την καρδιά μου, να την μαντάρει

Τακούνια και καινούργιες σόλες πλέον να έχει

Τα τακούνια της κρότο και θόρυβο να αντηχούν

Στα πεζοδρόμια της άρνησης

Δίπλα στο αίμα των πρώτων εξεγερμένων

Στις γειτονιές της Αθήνας, του Καϊρου και της Δαμασκού

Στις σόλες της θα στοιβάζονται

Δάκρυα υποσιτισμένων παιδιών

Χαμόγελα σκυθρωπών αυτοχείρων

Αρνήσεις ένοχων στύσεων

Και η λευκότητα του χεριού σου

Η οργή σβέλτο βάδισμα να γίνει

Στον δρόμο που πρέπει να περπατήσουμε

 …..για να υπάρξει

Στο μέλλον που πρέπει να καθορίσουμε

…για να υπάρξει

Στον έρωτα που έχουμε δοθεί

…για να υπάρξει

Ο έρωτας μας, η επανάσταση μας….. η δειλία τους, η ενοχή τους.